Όταν για κάποιο λόγο κλείσει η είσοδος της ευσταχιανής σάλπιγγας μέσα στη μύτη, το αυτί δεν αερίζεται και αντιδρά με την παραγωγή υγρού που καταλαμβάνει το χώρο πίσω από το τύμπανο ο οποίος φυσιολογικά έχει αέρα.
Αποτέλεσμα αυτού είναι η μειωμένη ακοή αφού η μεταφορά του ήχου είναι δυσκολότερη μέσω του υγρού από ότι μέσω του αέρα.
Η πιο συχνή αιτία απόφραξης της ευσταχιανής σάλπιγγας είναι η υπερτροφία των αδενοειδών εκβλαστήσεων, τα γνωστά κρεατάκια. Επίσης για την εκκριτική ωτίτιδα ενοχοποιούνται η ανωριμότητα στη λειτουργία της ευσταχιανής σάλπιγγας και οι συχνές λοιμώξεις ( ρινίτιδες ).
Η αντιμετώπισή της επομένως εξαρτάται από την αιτία και μπορεί να είναι φαρμακευτική ή χειρουργική.
Επειδή η εκκριτική ωτίτιδα δεν πονάει και το παιδί δεν διαμαρτύρεται ότι δεν ακούει πρόκειται για μια πάθηση που μπορεί να ξεφύγει της προσοχής των γονιών.
Οι επιπτώσεις της βαρηκοΐας λόγω της εκκριτικής ωτίτιδας μπορεί να είναι πολύ σημαντικές. Τα παιδιά με υγρό στα αυτιά μπορεί να αργήσουν να μιλήσουν ή να έχουν προβλήματα στην ανάπτυξη του λόγου. Σε παραμελημένες περιπτώσεις μπορεί να έχουν μειωμένη απόδοση στο σχολείο, επιθετικότητα, δυσκολία προσαρμογής και μειωμένη πνευματική ανάπτυξη. Φυσικά δεν έχουν όλα τα παιδιά με εκκριτική ωτίτιδα σοβαρά προβλήματα ακοής ή λόγου, πρέπει όμως να παρακολουθούνται από τον ωτορινολαρυγγολόγο σε συνεργασία με τον παιδίατρο ώστε να αντιμετωπιστεί έγκαιρα οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει.
Η παρακολούθηση με τυμπανόγραμμα και ακοόγραμμα ( στα μεγαλύτερα παιδιά ) κρίνεται επίσης απαραίτητη δεδομένου ότι όσο το υγρό παραμένει στο αυτί, η σύστασή του αλλάζει ( γίνεται πιο παχύρευστο) και είναι πιο δύσκολη η αντιμετώπιση του.